Geestelike Groei na ʼn sagter meer bedreiginglose konfrontasie

ʼn  Groot les wat ek geleer het, is om te leer om konfrontasie te hanteer. Voorheen het ek die stoompot tegniek toegepas. Dit behels dat ek die negatiewe gevoelens sluk, niks sê of doen nie, en uiteindelik as dieselfde persoon my dikwels benadeel het, ʼn uitbarsting gehad het. Daarna het ék soos die vark in die verhaal gevoel. Die regte ‘vark’ in die verhaal, was eintlik doodonskuldig en het niksvermoedend opgetree, want ek het hom/haar geen tekens gegee dat ek nie hou van wat hy/sy aan my doen nie. Dit was eintlik oneerlike en lafhartige gedrag van my kant af, omdat ek nie gewys het wat my ware gevoelens of opinie was jeens die gedrag nie.

Ek het my verbeel dat almal altyd hulle ordentlik moet gedra. Ek het ook dadelik bedreig gevoel as iemand van my verskil. In my wêreld, as iemand van mekaar verskil het, was daar onmin.

In konfrontasie situasies het my stemmetjie sommer hoog, skril en bewerig geword, en dikwels as ek kwaad was, was die trane sommer naby. Nodeloos om te sê, is dat dit my nie gebaat het as dit byvoorbeeld in ʼn werksituasie gebeur het nie.

Oor ʼn tydperk heen het ek verskillende dinge agtergekom: mense mag maar van my verskil, die idee van “let’s agree to disagree” en die saak dan daar te laat, het by my ingang gevind. Ek hoef nie bedreig te voel nie, ek hoef nie te voel ek hoef daai een te oortuig nie, ware liefde laat toe dat ek hom/haar respekteer vir sy opinie, nie noodwendig saamstem nie. Ek het ook die persoonlike uit die situasie gehaal en die situasie geneutraliseer, so te sê; deur eerder op die opinie te fokus en nie op die persoon nie, soos bv. Ek stem nie saam met jou opinie of jou gevolgtrekking nie, eerder as, ek stem nie saam met jóú nie.  In ʼn nouer verhouding sou ek dalk nog effe angstig raak, want wat een dink sou noodwendig ʼn invloed hê op wat met die ander een gebeur. Sou ʼn gade bv. glo om skuld aan te gaan en die ander een nie, sou hulle beslis ongelukkig wees oor wat die ander een doen of nie doen nie.

Ek het hulp gekry in die Here se Woord waar Hy spesifiek aan die vrou sê om nie angstig rond te kyk nie, maar stil te wees en op Hom te vertrou (ek soek nog daai vers maar weet hy ís daar iewers). In die Bybelse tyd was die vrou regtig wetlik magteloos, onder haar man se gesag, en kon sy ook nie vir haarself sorg nie. Maar die Here wou juis in dié omstandighede hê dat die vrou op Hom vertrou, en dat Hy sou sorg. Ek kan ook nou getuig dat as ek só op die Here vertrou het, Hy uitkoms gegee het op een of ander manier. Ek het geleer dat ek moet bly glo en vertrou, terwyl ek op Hom wag, dat wát ook al die uitkoms is, die Here Sy Hand daarop sou hê, en dat dit sou ten goede uitwerk vir dié wat Hom liefhet.

Romeine 8:28 Ons weet dat God alles ten goede laat meewerk vir dié wat Hom liefhet, dié wat volgens sy besluit geroep is

Jes. 41:14 

Moenie bang wees nie, al is jy niks meer as 'n wurm nie, Jakob, al is jy klein, Israel. Ék help jou, sê die Here jou Verlosser, die Heilige van Israel.

En Jes. 41:10 in 1953-vertaling: Wees nie bevrees nie, want Ek is met jou; kyk nie angstig rond nie, want Ek is jou God. Ek versterk jou, ook help Ek jou, ook ondersteun Ek jou met my reddende regterhand.

Ek het ook iets uit die gewone lewe geleer: In die departement en stad waar ek gewerk het, was daar baie Xhosa-sprekende mense. Ek het by hulle geleer om in ʼn vergadering rustig verskille te bespreek. Hulle het die manier gehad waar almal byvoorbeeld ʼn  eier te lê gehad het oor hoe ʼn saak hanteer is, en die gekritiseerde ou rustig notas gemaak het en sou sy beurt kom, rustig die kritici se punte sou weerlê, of toegee, of wat ook al. Die punt is, elkeen kry sy praatbeurt, vra die ‘chair’ of hy kan praat, en praat dan rustig. Ek het onder my ander Afrikaanse kollegas ook gesien dat baie van hulle ontsteld, met ʼn skril of bewerige stemmetjie sou praat as hulle benadeel word. By die mans het ek gesien dat hulle rondvroetel, rooi in die gesig word, en so aan. Ek het die kalm hantering van konfrontasie by my Xhosa-kollegas aangeleer en is baie bly dat ek dit gedoen het. Daarmee saam het ek ook weereens die “persoonlike” uit die konfrontasie gehaal. Ons bespreek die metode, die verskil, die gedrag, nie die persoon nie. Sommige Afrikaanse families het wel die rustige manier van uitpraat. Ons sʼn het dit beslis nie gehad nie.  Dit het my lewe baie verander. Die skietgebed in so ʼn situasie was hier ook ʼn groot voordeel – asook die vaste wete om, terwyl dit dalk woes om jou gaan, jou hand gedurig in die seker Hand van die Here te hou en te wéét dat Hy sorg. Nouja, lekker konfronteer!

GEDAGTE-GEWOONTES

GEDAGTE-GEWOONTES

Ek het ʼn gedagte-gewoonte wat ek van jongs al aangeleer het. Ek was dikwels teleurgesteld in mense. Dit was egter die wyse waarop ek na mense gekyk het, wat die ongelukkigheid veroorsaak het. Byvoorbeeld, as iemand iets vertel het, het ek hom in die fynste besonderhede na die feite uitgevra. As hy vir my sou sê iemand was kwaad, het ek uitgevra hoekom hy so sê. Sien, ek het nie sy afleidings geglo nie. Ek wou my eie afleidings maak. Ek was eintlik “ongelowig”. Ek het selfs nie die Here vertrou nie, en het lank geneem voor ek in Sy Goedheid geglo het.  

Verder, as iemand 2 jaar lank gaaf was met my, maar eendag kwaad word oor iets of naar was met my het ek dadelik gesê dat sy ware kleure nou uitkom. So het ek hom in my gedagtes geklassifiseer. Ek was teleurgesteld en het daai persoon dan vermy en ver weg van hom gebly. Ek het mos nou agtergekom hoe hy was. Wat ek geweet het, maar nie besef het nie, is dat niemand volmaak is nie (ek ook nie!) en een of ander tyd maar ʼn slegte dag kon hê sonder dat ek hom vir ewig afgeskryf het.

Die Here het my van hierdie slegte gedagtepatroon verlos. Eers het hy vir my gewys dat ek maar mense kon vertrou. Dat ek nie die alwyse en alwetende was nie. Toe het hy vir my geleer om die mooie in ander raak te sien, om die persoon agter die slegte raak te sien, ook om te sien soos die Here hulle sien, ʼn verlore sondaar. Hy het my ook geleer om nie op prinse te vertrou nie, maar op Hom, dus was ek nie so teleurgestel nie. Ook het Hy my geleer dat Hy goed geweet het hoe sleg mense was, maar hulle tog liefgehad het en oor hulle gehuil het. Verder is die Here altyd naby, en is Hy daar om my te help om mense met Sy oë te sien en te beoordeel.

Deesdae sien ek raak dat hierdie gedagtepatroon ‘n familie-gewoonte is, en bid ek dat my familie ook deur die Here verlos sal word van hierdie gedagtes wat mens net chronies ongelukkig maak.

My 'onbeheerbare' eet

Gister bel manlief my so ewe en lig my in dat ons tuinier buitekant die hek op 'n klip sit en wag, en wil weet of ek die hek gaan oopsluit. "maar waar is Grace dan?" vra ek nog terwyl dit my soos 'n bliksemstraal tref dat my hulp weereens nie opgedaag het nie.
By die huis aangekom, spring ek in en warm kos op vir David, maak die kombuis skoon, terwyl ek al hoe magteloser voel oor die Grace wat met my woer-woer speel.
Die kombuis en eetkamer lyk asof sewe families die vorige aand daar gebraai het, en nie net 'n paar vriende nie. Ek moés natuurlik net 'n paar nuwe slaairesepte uitprobeer wat per epos by my aangekom het, en nou sit ek met die gebakte pere. Ek moes ook net 'spiteful' wees en nie gisteraand skoonmaak nie, denkende dat dit Grace se verdiende loon is. Ja, ek wil mos.

My telefoondeuntjie sing, en ek moet aanhoor dat iemand 'n afspraak met my het by die werk en vir my wag. Ek lag lekker - maar ek hoor my vriendin weet  nie waaroor ek so lekker lag nie. Ek het nie 'n vasgestelde tyd-afspraak nie, die persoon het net vir my gesê: "Are you at work tomorrow? I am coming to see you" nouja. Ek verduidelik  die hele storie.
Ek waag dit om 'n bietjie langer by die huis te bly om orde te skep. Span vir David in om die sitkamervloer te mop en die braai skoon te maak.
Moeg gewerk, en net toe als 'n bietjie beter lyk, kom Grace daar ingeseil, ewe onskuldig. Dis kwart voor een!
Na haar storie wat my glad nie beindruk nie, pluk ek die voorskoot af, gryp my sleutels en ja, die Tex-sjokolade wat ek gisteraand met uiterste wilskrag vermy het, en eet die ding net daar op. Terselfdertyd gryp ek die oorskiet skyfies en gaffel hulle ook in.
- dis nou waar die onbeheerbare eet vandaan kom.
Onbeheerbare slegte gebeurtenisse = onbeheerbare eet in my lewe.
wat is die antwoord? mmm ja ek weet dié ook. Vertrou op die Here as Grace nie kom nie. Ek hét 'n benoude flitsgebed opgestuur, maar was behoorlik omge-ellie. Duidelik het die Here dadelik gehelp, of liewer, gehelp nog voor ek gevra het. Ek kon nie eers behoorlik dankie sê nie. Te omge-ellie. Dankie Heer. Help asb. weer volgende keer, en sommer ook: hoe gaan ek ophou eet? Help my om u te vertrou, en dinge te hanteer soos U wil.
Liefde,
ekke